Από το Γενικό Λύκειο Λεονταρίου για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή
Στο Δύση του 2022 και στην Ανατολή του 2023, ένα σχολείο πραγματοποιεί εκδήλωση μνήμης και τιμής για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή.
Σε μιά λιτή αλλά μεστή από νοήματα εκδήλωση εκπαιδευτικοί γονείς και μαθητές, έρχονται να μοιραστούν μνήμες.
Μνήμες που είναι σαν ένα κερί χωρίς φυτίλι, που καίγεται μέσα σε ένα ολόκληρο αιώνα.Οι Αλησμόνητες Πατρίδες συμπληρώνοντας 100 χρόνια απο την Μικρασιατικη Καταστροφή μένουν πάντα χαραγμένες άσβεστα στη μνήμη και στη καρδιά.
- Είναι κομμάτι της αλήθειας και της Ιστορίας.
- Ένα κομμάτι που δεν μπορεί να παραρμηνευθεί γιατί δεν ήταν συνωστισμός σε ένα λιμάνι.
- Ένα κομμάτι που δεν μπορεί να παραγραφεί γιατί ο πολιτισμός μας και η ιστορία μας είναι πρωτίστως για εμάς τους Έλληνες αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο η πανάρχαια κοιτίδα του Ελληνικού πολιτισμού.Εκεί στα ιστορικά χρόνια ξεκίνησε η μεγάλη ακμή , κάπου στις παραλίες της γεννήθηκε ο Όμηρος και μαζί μ’ αυτόν η επική ποίηση και στη συνέχεια η λυρική.Εκεί για πρώτη φορά αφυπνίσθηκε η ανθρώπινη σκέψη. Εκεί τέθηκαν τα πρώτα καίραια φιλοσοφικά ερωτήματα για τη κτίση , για το κόσμο από το Θαλή το Μιλήσιο,τον Ηράκλειτο τον Εφέσιο τον Πυθαγόρειο το Σάμιο.Η Αλικαρνασσός ήταν η πατρίδα του Ηροδότου του πατέρα της Ιστορίας.
Στη Καππαδοκία αλλά και σ’όλη τη Μικρά Ασία οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας εναρμόνισαν τη κλασσική Ελλάδα με το πνεύμα του Χριστιανισμού και εδραίωσαν τη νέα πίστη, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος, Γρηγόριος ο Νύσσης,Αμφιλόχιος Ικονίου.
Και καθώς περνούσαν οι αιώνες τόσο γιγαντώνονταν η χοάνη αυτή του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών με σύγχρονες επιφανείς μορφές του πνευματικού κόσμου:Kόντογλου, Βενέζης, Διδώ Σωτηρίου, Σεφέρης, Αθανασιάδης, Θεοτοκάς,Καραθεοδωρής και τόσοι άλλοι, συνθέντοντας έτσι την ανεπανάληπτη πολιτιστική μας κληρονομιά.
‘’ ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΣΧΕΝ ΜΑΘΗΣΙΝ’’ μας λέει ο Αρχαίος τραγικός Ευριπίδης.
Γιατί ένας λαός γράφει την ιστορία του όχι για να αφηγηθεί όσα του συνέβησαν στο παρελθόν, αλλά πρωτίστως για να σφυρηλατήσει την αυτογνωσία και την ηθική ταυτότητα του που τον χρειάζονται για να χτίσει το μέλλον του.
Οι πατρίδες χάνονται όταν χάνεται η μνήμη. Γι’ αυτό 100 χρόνια από το μοιραίο για τον Ελληνισμό έτος της Μικρασιατικής Καταστροφής και 100 χρόνια από την Ανταλλαγή των Πληθυσμών, που την επισφράγισε, η μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων της «καθ’ ημάς Ανατολής» αντιστέκεται στην γενοκτονία της μνήμης!...
Τρεις ολόκληρες γενιές και ένας αιώνας, από τη δραματική έξοδο του Ελληνισμού από τις πατρογονικές εστίες του στη Μικρά Ασία, στη Θράκη και στον Πόντο –έξοδο χωρίς επάνοδο- η μνήμη των πατρίδων ή καλύτερα οι πατρίδες της μνήμης αντιστέκονται στην αμνησία και αμεριμνησία.
Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί ένα ιερό τόπο μνήμης για όλους τους Έλληνες. Μιά μνήμη πού θα παραμείνει για πάντοτε άσβεστη στο νού, στή καρδιά και στην ψυχή όλων μας, διότι δεν αποτελεί ένα απλό ιστορικό γεγονός, αλλά μιά ιστορία θυσίας, γενναιότητος και ηρωισμού.
Άλλωστε, η μνήμη αυτή είναι διάχυτη στίς διηγήσεις των οικογενειών, που φέρουν την καταγωγή τους από τις αλησμόνητες Πατρίδες, στίς μουσικές, σατ τραγούδια, στους χορούς, στίς οδούς, στίς συνταγές μαγειρικής. Είναι επίσης παρούσα στούς Μικρασιατικούς συλλόγους και σταά Μικρασιατικά σωματεία, τα οποία μέσα από τις πολλές εκδηλώσεις μνήμης εναντιώνονται σθεναρά στη σύγχρονή τάση που εξυπηρετεί την σκόπιμη ιστορική λήθη και την εθνική αμνησία.
Γι΄ αυτό,ως απόγονοι εκείνων και φορείς των ίδιων παραδόσεων, του ίδιου πολιτισμού, έχουμε χρέος:
- Να μην ξεχάσουμε, δεν μας επιτρέπεται να ξεχάσουμε, γιατί μέσα απ’ τη δική μας μνήμη μένουν ζωντανά τα όνειρα τους.
- Να ερευνήσουμε, να καταγράψουμε- παρά την επίσημη πολιτική της λήθης- και να διδαχθούμε από την αλήθεια της Μικρασιατικής τραγωδίας.
- Να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, παίρνοντας μαθήματα από την ιστορία, γιατί μόνο έτσι η θυσία των νεκρών του ΄22,θα αποκτήσει κάποια έννοια δικαίωσης και φυσικά
- Να φτιάξουμε μια καλύτερη κοινωνία για τους δικούς μας απογόνους, πατώντας στις αρχέγονες πανανθρώπινες αξίες του ελληνικού πολιτισμού.
Γιατί οι πατρίδες της μνήμης συνθέτουν ένα δέντρο που πρέπει να ριζώνεται βαθειά στη συνείδηση και το υποσυνείδητο όλων των Ελλήνων για να σφυρηλατήσει έτσι την αυτογνωσία και την ηθική ταυτότητα του.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
ΤΟΥ ΓΕΛ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ
