Μια καταπληκτική εκδήλωση παρακολούθησαν όσοι τυχεροί βρέθηκαν στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στην Καρδίτσα, την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου.
Μια εκδήλωση μνήμης, που έστησαν οι μαθητές και οιεκπαιδευτικοί του 2ου ΕΠΑ.Λ. Καρδίτσας,συνεπικουρούμενοι από το Δημοτικό Ωδείο και μια ομάδα Κύπριων φοιτητών της πόλης μας.
Δεν ήταν, μόνο, το πολύ καλό και με συνοχή πρόγραμμα της όλης παρουσίασης, αλλά, κυρίως, το έντονο συναίσθημα που ξεχείλιζε από τους πρωταγωνιστές και εισπραττόταν πολλαπλάσιο από τους θεατές – ακροατές.
Απόλυτη σιγή, με μικρούς αναστεναγμούς που δεν μπορούσαν να κρυφτούν, με υγρά και θολά μάτια, με σφιγμένες καρδιές, με θωπεύσεις των αφτιών από τις γλυκύτατες φωνές των παιδιών του Ωδείου, με ένα κόμπο στο στήθος για την συνεχιζόμενη αδικία. Κάπως έτσι παρακολουθήσαμε, από την αρχή ως το τέλος, την εκδήλωση.
Η όλη οργάνωση, απλή και λιτή, συνδυασμένη με οπτικοακουστικό υλικό, με σύντομες ποιητικές αποδόσεις ή μικρά θεατρικά δρώμενα, όχι μόνο δεν κούρασε, αλλά μας καθήλωσε. Το ηχόχρωμα της κυπριακής διαλέκτου, μέσα από τις απαγγελίες των Κύπριων φοιτητών και του δικού μας πλέον Πάρη Κίτση, μετέφεραν το μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης στο κέντρο της πόλης μας, στις καρδιές μας.
Ο κ. Αυγουστή Αυγουστίνος, κεντρικός ομιλητής, Κύπριος συνέλληνας, απέδειξε με στοιχεία, το γιατί παραμένει «προδομένη η γενιά του ‘74». Αυτός ήταν και ο τίτλος της ομιλίας του.
Με μια ομιλία καταπληκτική, διαφορετική από τις συνηθισμένες και αναμενόμενες, ντοκουμενταρισμένη, βασισμένη σε αποδεικτικό υλικό με αποσπάσματα από έγγραφα και τοποθετήσεις των τραγικών προσώπων – πρωταγωνιστών, που διαχειρίστηκαν τις τύχες του Ελληνισμού εκείνες τις μέρες και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα, μέσα από την κυρίαρχη πολιτική, επικεντρωμένη στο συνοπτικό «η Κύπρος κείται μακράν».Ανέδειξε το ψευδεπίγραφο του σχεδίου Ανάν, ακόμα και της διζωνικής - δικοινοτικής ομοσπονδίας, επιμένοντας, αταλάντευτα, στο ένα και μοναδικό: απελευθέρωση του κατεχόμενου βόρειου τμήματος και εγκαθίδρυση ενός ενιαίου κράτους. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Πολύ παρήγορο, που υπάρχουν ακόμα σχολεία, που μέσα στον χαμό των διάφορων προγραμμάτων Erasmus, eTwinning, εργαστήρια δεξιοτήτων, δράσεις υπεύθυνου πολίτη κλπ., επιλέγουν να ευαισθητοποιηθούν και να ευαισθητοποιήσουν για πράγματα «ξεπερασμένα», όπως είναι η ιστορική αυτογνωσία και η υποκριτική δικαιοσύνη των ισχυρών.
Μακάρι τα παιδιά να κρατήσουν την υπόσχεσή τους, να μην σιωπούν και να μην ξεχνούν.
Αναμένουμε την συνέχεια. Συγχαρητήρια σε όλους!
Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής
