Με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε, χθες το απόγευμα, η εκδήλωση τιμής και μνήμης, που οργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Καρδίτσας του ΚΚΕ, για την κατάληψη της Καρδίτσας από τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας στις 12 Δεκεμβρίου του 1948.
Στον χώρο της εκδήλωσης λειτουργούσε έκθεση φωτογραφίας αφιερωμένη στην εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή με στιγμιότυπα από μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, χάρτες μαχών και δημοσιεύματα της περιόδου καθώς και έκθεση βιβλίου της Σύγχρονης Εποχής.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, ο Γιάννης Τσιούτρας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρευρέθηκε, επίσης, ο Γιώργος Καπράνας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας.
Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν η ερμηνεία των ανταρτικών τραγουδιών «Σηκώνομαι πολλά πρωί» και «Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι» από τον μουσικό Σωτήρη Μαρκούτη.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Έκτορας Γάζος, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ ενώ ομιλητής ήταν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στην ομιλία του ο Κύριλλος Παπασταύρου κάνοντας αναφορά στο ιστορικό πλαίσιο κάτω από το οποίο προέκυψε η εισβολή του ΔΣΕ στην Καρδίτσα στάθηκε στην σημασία της επιχείρησης αυτής σημειώνοντας: «Η εισβολή του ΔΣΕ στην Καρδίτσα και η κατάληψη της αποτέλεσε χρονικά την πρώτη από μια σειρά ανάλογες επιχειρήσεις σε πόλεις που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα από το Δεκέμβρη του 1948 μέχρι το Φλεβάρη του 1949 με ανάλογους στόχους και ταυτόχρονα με μια προσπάθεια να δυναμώσει και το κίνημα στήριξης του αγώνα του ΔΣΕ μέσα στα ίδια τα αστικά κέντρα. Ετσι έγινε η κατάληψη της Νάουσσας και του Καρπενησίου το Γενάρη του 1949 και η ηρωική μάχη της Φλώρινας το Φλεβάρη του 1949 με την θυσία εκατοντάδων μαχητών του ΔΣΕ. Είχαν προηγηθεί την άνοιξη του 1948 οι επιχειρήσεις του ΔΣΕ στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης καθώς και η διείσδυση τμημάτων του ΔΣΕ της Αττικο-βοιωτίας στην περιοχή της Πάρνηθας.
Η μεγάλη ιδιαιτερότητα που είχε η μάχη της Καρδίτσας ήταν ότι επρόκειτο για μια επιχείρηση που δεν έγινε σε κάποια ορεινή πόλη άλλα πραγματοποιήθηκε στον κάμπο και που πήρε όλα τα χαρακτηριστικά μάχης πόλης . Δηλαδή δίνονταν μάχη δρόμο, το δρόμο, στενό, το στενό κτήριο, το κτήριο. Για αυτό άλλωστε από τον αντίπαλο η μάχη αυτή χαρακτηρίστηκε ως «δεύτερα Δεκεμβριανά» γιατί έμοιαζε πολύ με την μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944.
«Η μάχη μέσα στην πόλη της Καρδίτσας είναι η μεγαλύτερη από κάθε πλευρά πολεμική ενέργεια που έκανε ως τώρα ο Δημοκρατικός Στρατός στη Νότια Ελλάδα (...)
Η Καρδίτσα (...) αν εξαιρέσουμε μόνο τη Λάρισα, είναι η πιο πεδινή πόλη της Ελλάδας και αυτό προδιαγράφει και τη στρατιωτική δυσκολία της ως στόχου, άρα, και τη βαρύτητα της επιχείρησης». Αυτά αναφέρει σε άρθρο του στο περιοδικό του ΔΣ ο Κώστας Καραγιώργης.
Αποδείχθηκε η δυνατότητα που είχε ο ΔΣΕ να διεξάγει μάχες και στο εσωτερικό των πόλεων παρ' ολο που σε αναμνήσεις μαχητών του ΔΣΕ που πήραν μέρος σε αυτή τη μάχη αποτυπώνονται οι προβληματισμοί που είχαν αρχικά για το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε μια τέτοια μάχη στο κάμπο με δεδομένο οτι ηταν μαθημένοι να αγωνίζονται στο βουνό οι περισσότεροι άλλωστε ήταν παλιοί ΕΛΑΣίτες.
Ωστόσο φαίνεται πως υπήρχε ανάλογη προπαρασκευή. Στην διαταγή που εκδόθηκε από το ΚΓΑΝΕ στις 9/12 επισυναπτόταν με μορφή παραρτήματος σημείωμα που συμπύκνωνε συμπεράσματα από άλλες προσπάθειες διείσδυσης του ΔΣΕ σε κατοικημένες περιοχές κωμοπόλεις κλπ δίνοντας συγκεκριμένες οδηγίες τακτικής, για το πως πρέπει να κινηθούν και για το πως πρέπει να δράσουν».
