Πρόσφατα τέθηκε σε διαβούλευση το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και διερεύνηση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων, ενίσχυση της υδατικής πολιτικής».
Με το νομοσχέδιο αυτό υπάγεται στην Ρ.Α.Ε. η οποία μετονομάζεται σε Ρ.Α.Α.Ε.Υ. ο τομέας υπηρεσιών ύδατος κ επομένως και οι Δ.Ε.Υ.Α.
Σαν εργαζόμενοι θεωρούμε ότι η σχεδιαζόμενη αυτή ρύθμιση αποτελεί μια πολύ αρνητική θεσμική εξέλιξη για τον τομέα παροχής υπηρεσιών ύδατος συνεπώς και για τις Δ.Ε.Υ.Α.
Ειδικότερα και σε ότι αφορά στις Δ.Ε.Υ.Α. πρόκειται για κοινωφελείς και μη κερδοσκοπικές δημοτικές επιχειρήσεις που δρουν μονοπωλιακά στην περιοχή αρμοδιότητάς τους δηλ. στον οικείο Δήμο σύμφωνα με το θεσμικό τους πλαίσιο (ν.1069/80) όπως αυτό ισχύει σήμερα σήμερα. Για το θέμα αυτό εξάλλου υπάρχει και πρόσφατη νομολογία όπως η Απόφαση 5/2022 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.
Για το λόγο αυτό δημιουργείται έντονη ανησυχία, αλλά και υποψία ότι με τη θέσπιση της Ρ.Α.Α.Ε.Υ. σχεδιάζονται παρεμβάσεις στον τομέα υπηρεσιών ύδατος που θα οδηγήσουν στην ιδιωτικοποίηση των Δ.Ε.Υ.Α. και μάλιστα σε αντίθεση με τις πρόσφατες αποφάσεις του Στε υπέρ της δημόσιας διαχείρισης του νερού(190/2022,191/2022 της Ολομέλειας ΚΑΙ 1886/2022 του Δ΄τμήματος του Στε).
Το νερό είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα που τελεί υπό καθεστώς νόμιμου μονοπωλίου υπό την εποπτεία και διαχείριση θεσμοθετημένων οργάνων τόσο της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και των συναρμόδιων υπουργείων.
Κάθε στρατηγική διαχείρισης στον τομέα των υδάτων, τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, οφείλει να διασφαλίζει τόσο ότι όλα τα έμβια όντα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις ποσότητες νερού που είναι απαραίτητες για την επιβίωση τους όσο και ότι θα υπάρχουν ικανά αποθέματα για να μην διαταράσσεται η βιοποικιλότητα των περιοχών και να προστατεύεται το περιβάλλον και η δημόσια υγεία.
Οι ΔΕΥΑ, τα 40 και πλέον τα χρόνια λειτουργίας τους έχουν αποδείξει ότι διασφαλίζουν στις τοπικές κοινωνίες που δραστηριοποιούνται τόσο την ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων όσο και την απρόσκοπτη διάθεση ποιοτικού νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, ακόμα και σε περιόδους υγειονομικής κρίσης όπως η κρίση με την νόσο Covid-19 που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια.
Σε όλες τις περιοχές που η διαχείριση του πόσιμου νερού ανθρώπινης κατανάλωσης γίνεται από ΔΕΥΑ τα αποτελέσματα είναι σαφέστατα καλύτερα. Επίσης, έχουν υλοποιήσει και διαχειρίζονται σημαντικά και μεγάλου προϋπολογισμού έργα έχοντας πλέον αναπτύξει εξειδίκευση και τεχνογνωσία στον τομέα που τις καθιστούν ως τους πιο έμπειρους φορείς στον κλάδο.
Δεν μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε την προφανή παράκαμψη τους, η οποία επιχειρείται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο η οποία αποδεικνύεται πρωτίστως με την καταστρατήγηση θεμελιωδών όρων του ιδρυτικού τους νόμου, (αυτοτέλεια ΔΕΥΑ, ανταποδοτικότητα πόρων, σύγκρουση με τις αρμοδιότητες των ΔΣ των ΔΕΥΑ). Αντιμετωπίζονται ως κοινοί πάροχοι και όχι ως ουσιαστικοί φορείς διαχείρισης και μάλιστα χωρίς αποφασιστικό λόγο στην δημιουργία της εθνικής στρατηγικής στον τομέα υδάτων.
Το γεγονός αυτό θεωρούμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν συμβάλλει στην βελτίωση των πολιτικών και στόχων που οφείλει να χαρακτηρίζει οποιαδήποτε δημοσιονομική πολιτική σχεδιάζεται και εφαρμόζεται στο τομέα των υδάτων.
Στα πλαίσια αυτά και θεωρώντας ότι κάθε προτεινόμενο νομοσχέδιο, ειδικά για τον τόσο ευαίσθητο τομέα του πόσιμου νερού και τις διαχείρισης των υδάτων πόρων, οφείλει να είναι προϊόν διευρυμένης και σχολαστικής διαβούλευσης προτείνουμε τη απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και την έναρξη εποικοδομητικού διαλόγου με όλους του εμπλεκόμενους στο τομέα φορείς στον οποίο οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και τις τοπικές κοινωνίες και πάντα με γνώμονα και την διαφύλαξη του νερού ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό!
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΠΡΑΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΕΛΑΣ ΦΩΤΙΟΣ
