Το γνωστό συγγραφέα Δημήτρη Παπαχρήστο και το τελευταίο του βιβλίο « Ο Αερόστατος» φιλοξενεί η Λέσχη Ανάγνωσης και Φιλαναγνωσίας του Μορφωτικού Συλλόγου Σοφάδων το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2025 στις 6.30μ.μ. στο όμορφο κελάρι του Οινοποιείου «Φίλια Γη».
Ο καταξιωμένος συγγραφέας με την εμβληματική φωνή, που μέσα από το σύνθημα «Εδώ Πολυτεχνείο» ακούγεται παντού αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο, θα συζητήσει με το κοινό για το βιβλίο του, αλλά και για τα γεγονότα που προετοίμασαν την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973.
Συντονίζει ο Φιλόλογος- Συγγραφέας Βαγγέλης Ντελής.
Αποσπάσματα του έργου διαβάζει ο ηθοποιός Βασίλης Ντούλιας.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Δημήτρη Παπαχρήστου
Ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι αρθρογράφος και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, όπως επίσης και εκφωνητής. Έγινε γνωστός ως βασικός εκφωνητής στο ραδιοσταθμό των φοιτητών κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973. Γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1950 στον Άγιο Γεώργιο Ιστιαίας Ευβοίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο το 1968 στην Ιστιαία. Συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ (Ανωτάτη εμπορική).
Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Έθνος και είναι παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών. Έχει κάνει εκπομπές στην τηλεόραση και έχει δημιουργήσει τρία ντοκιμαντέρ πολιτικού, ιστορικού και οικολογικού περιεχομένου, που έχουν παιχτεί επανειλημμένα. Εργάζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος, στη διεύθυνση οικονομικών μελετών και ζει στα Εξάρχεια. Ήταν ο βασικός εκφωνητής στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου όσο αυτό τελούσε υπό κατάληψη από τους φοιτητές το 1973. Έχει γράψει ποιήματα και πεζά
Λίγα Λόγια για το έργο:
Ο Φαέθοντας ήταν ζωηρός και ζόρικος από μικρό παιδί. Τον έτρωγε ο δαίμονας. Έκανε τη δικιά του «έφοδο στον ουρανό», γαντζωμέμος σε ένα αερόστατο, κι από τότε του έμεινε το παραγκώµι «Ο Αερόστατος».
Τον πρώτο χρόνο της χούντας, πέρασε στο Πανεπιστήμιο και εισήλθε σε έναν άλλο κόσμο, εκείνον του φόβου, των απαγορεύσεων και της τρομοκρατίας. Το ζοριλίκι του έγινε θάρρος, τόλμη και πίστη στην ελευθερία.
Ζώντας στο κέντρο της Αθήνας, έμαθε την ιστορία της, δέθηκε µε τους ενεργούς πολίτες της, πάλεψε µαζί τους για να αποτραπεί η επερχόμενη μετάλλαξη, το ξεπούλημα και η καταστροφή της γειτονιάς του, της χώρας ολόκληρης.
Ο Φαέθοντας μεγαλώνοντας δεν έπαψε να ονειροβατεί αλλά και να ψάχνει τον κρυφό τόπο, εκείνον όπου η απιστία γίνεται πίστη στον έρωτα και στη ζωή, η ήττα γίνεται νίκη, καθότι γνωρίζει πως πάντα το παιχνίδι κερδίζει και ο έρωτας, κι όταν χάνει, βγαίνει κερδισμένος.
Σημερινή ηρωίδα του γίνεται η Μαρία, η οποία έκανε σπίτι της το πεζοδρόμιο στη γωνία Σπυρίδωνος Τρικούπη και Δεληγιάννη, στα Εξάρχεια. Ταυτόχρονα, ανασύρει από τη λήθη την τραγική μορφή της καπετάνισσας ΔόµναςΒισβίζη, η οποία «βγαίνει» από τη μαρμάρινη προτομή της ως «πάμφτωχη των θαλασσών» για να συναντήσει, κάτω από το άγαλμα της προστάτιδας Αθηνάς, στο Πεδίον του Άρεως, την άστεγη Μαρία των Εξαρχείων.
Ο συγγραφέας, έχοντας ως παρακαταθήκη την κραυγή του πατέρα του «Το καίω, δεν το παραδίνω», πασχίζει να φωτίσει τα σκοτάδια που απλώνονται γύρω µας φανερά αλλά και τα τείχη που ανεπαισθήτως υψώνει ο καταναλωτικός Πολιτισμός της βαρβαρότητας.
