ΤΕΤΑΡΤΗ 18/09, 19:00: αντιφασιστική συγκέντρωση-πορεία στην Κεντρική Πλατεία Καρδίτσας
Στις 18 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται έντεκα χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, το 2013, από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής. Οχτώ μήνες πριν, τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013, στο Περιστέρι είχε προηγηθεί και η δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν από τα φασιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Οι παραπάνω δολοφονίες ήταν η κορύφωση μιας σειράς επιθέσεων των φασιστών της Χ.Α. σε αγωνιστές, πρόσφυγες και μετανάστες, με τις ευλογίες του κράτους και των αφεντικών. Όλα αυτά αποτέλεσαν έναυσμα για τη δημιουργία ενός μεγάλου και δυναμικού αντιφασιστικού κινήματος, που οδήγησε στο τσάκισμα των φασιστών της Χ.Α. και εν τέλει στην καταδίκη της ως εγκληματικής οργάνωσης στις 22 Οκτωβρίου του 2020.
Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ζούμε σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, με το φαινόμενο του φασισμού να λαμβάνει εξίσου γενικευμένα χαρακτηριστικά σε μία σειρά από χώρες. Η Ευρώπη-Φρούριο είναι εκείνη η οποία δείχνει πρώτα από όλα στους/-ις μετανάστ(ρι)ες το πιο φρικαλέο της πρόσωπο, χτυπώντας τους και σκοτώνοντάς τους στα σύνορα ή ωθώντας τους στο κοινωνικό περιθώριο, σε camps – στρατόπεδα συγκέντρωσης. Την ίδια στιγμή εμπλέκει τους λαούς ολοένα και βαθύτερα στον πόλεμο στην Ουκρανία με αποστολή πολεμικού εξοπλισμού αλλά και έμψυχου δυναμικού, ενώ στηρίζει το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αντίστοιχα η Ελλάδα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εφαρμογή της ρατσιστικής πολιτικής της Ε.Ε., με επαναπροωθήσεις, ναυάγια με εκατοντάδες νεκρούς (όπως είδαμε στην Πύλο), hot-spot σε ρόλο φυλακών για τους πρόσφυγες, ρατσιστικό κοινωνικό αυτοματισμό διά στόματος κυβερνήσεων.
Παράλληλα, κράτος και κεφάλαιο εντείνουν όλο και περισσότερο την επίθεσή τους στην κοινωνική βάση και τους αγώνες της. To αστικό πολιτικό σύστημα καλύπτει ολοένα και περισσότερο το κενό στα δεξιά του. Οι αντικοινωνικοί νόμοι που πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια (όπως ο αντεργατικός και ο αντιεκπαιδευτικός), η κήρυξη των απεργιών ως παράνομες και η επίθεση σε αγώνες εργατών, η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας COVID 19, που άφησε πίσω της πάνω από 30.000 νεκρούς, η διαρκής αύξηση του κόστους ζωής και η ακρίβεια, ο πόλεμος, η μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη βάση του NATO και οι δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα του Έβρου και στον πάτο του Αιγαίου είναι μερικά μόνο παραδείγματα από την επίθεση του κράτους σε εκείνους που βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε πως αυτή η καπιταλιστική κρίση οξύνεται. Από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στη γενοκτονία που συντελείται εις βάρος του αδούλωτου λαού της Παλαιστίνης, τις πυρκαγιές σε Έβρο και Εύβοια, μέχρι τις πρόσφατες πλημμύρες στη Θεσσαλία (2 πλημμύρες μέσα σε 4 χρόνια στην Καρδίτσα) και τη στεγαστική κρίση που όσο πάει πλήττει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνικής βάσης σε όλη τη χώρα, με τη μόνη απάντηση από τη μεριά του κρατικού μηχανισμού να είναι περισσότερη εξαθλίωση, καταστολή και καταστρατήγηση των πολιτικών μας δικαιωμάτων.
Όσο η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος οξύνεται, φασιστικές και παρακρατικές δυνάμεις λειτουργούν για λογαριασμό του κράτους και του κεφαλαίου, χτυπώντας τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Τέσσερα χρόνια μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, γίνεται όλο και πιο φανερό πως ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν τελειώνει σε καμία δικαστική αίθουσα και καμία καταδικαστική απόφαση. Τέσσερα χρόνια μετά, παρατηρούμε ότι ο φασισμός είναι και πάλι εδώ και προσπαθεί να επανέλθει στο προσκήνιο. Από την είσοδο όλο και πιο πολλών ακροδεξιών κομμάτων στη βουλή, μέχρι την επανεμφάνιση διάφορων μικρών φασιστικών γκρουπών στον δρόμο, οι οποίες σιγά-σιγά προσπαθούν να διεκδικήσουν έδαφος στο κοινωνικό πεδίο και να διεισδύσουν στους μαθητές και στη νεολαία. Εδώ είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε και να τονίσουμε ότι στην τωρινή συγκυρία δεν έχουμε απλώς να αντιμετωπίσουμε κάποιες οργανωμένες γκρούπες φασιστών, αλλά τη συντηρητικοποίηση και τον εκφασισμό της κοινωνίας. Τα οργανωμένα πογκρόμ από ακροδεξιούς όχλους στον Έβρο κατά μεταναστών, όπως και το λιντσάρισμα 2 τρανς ατόμων στην πλατεία Αριστοτέλους από όχλο 100 ατόμων αρκούν για να φτάσουμε σ’ αυτή τη συνειδητοποίηση.
Ο φασισμός τσακίζεται στον δρόμο από τον κόσμο του αγώνα, τσακίζεται από μικρές μάχες που δίνουμε στην καθημερινότητά μας στο κοινωνικό πεδίο. Οι σημαντικοί αγώνες των εργατών στην Cosco, την e-food, τη ΛΑΡΚΟ, τη Μαλαματίνα, οι αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, οι αγώνες των εκπαιδευτικών και των φοιτητών στα πανεπιστήμια και σε άλλα μέτωπα υπεράσπισης των γειτονιών και του περιβάλλοντος, οι αγώνες των υγειονομικών και η υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν υγείας μας δείχνουν τον δρόμο.
Να μην τους αφήσουμε να κερδίσουν έδαφος!
Να αγωνιστούμε για μια ζωή με υγεία, ελευθερία, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια, για την ανατροπή της ρατσιστικής, φιλοπόλεμης και δολοφονικής πολιτικής ΕΕ-ελληνικού κράτους!
Η ανάπτυξη των μαζικών αγώνων με κέντρο το εργατικό λαϊκό κίνημα είναι ο δρόμος που θα καθορίσει τις εξελίξεις, μακριά από τη λογική της «ανάθεσης» στις κοινοβουλευτικές «λύσεις» και την αναμονή.
Παλλαϊκοί αγώνες και δράση κόντρα στην πείνα και τη φτώχεια, τον πόλεμο, τον αυταρχισμό και την καταστολή, τον φασισμό και τον ρατσισμό, τα καπιταλιστικά κέρδη, για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς διαχωρισμούς φύλου, φυλής και χρώματος, όπου οι λαοί θα υπερασπίζονται το ταξικό τους συμφέρον και όχι τους τεχνητούς ανταγωνισμούς!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!
ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ - Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ!
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ, ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ!
Δίκτυο αλληλεγγύης και αγώνα Καρδίτσας - Για υγεία, ζωή και ελευθερία
