Οι Έλληνες, είναι ένας λαός βαθιά ριζωμένος στην τέχνη του να γίνεται ένα, μέσω των γιορτών.
Από τον ζωηρό ρυθμό των πανηγυριών, όπου οι γιορτές των Αγίων δένουν με ζωντανή μουσική και παραδοσιακούς χορούς, μέχρι τη χαρά της συγκέντρωσης γύρω από τραπέζια γεμάτα από τα πιο νόστιμα, παραδοσιακά εδέσματα κι άφθονο κρασί, η καρδιά του ελληνικού πολιτισμού χτυπά στο ρυθμό της ενότητας και της παράδοσης. Μέσα από τα γλέντια και τον χορό, οι Έλληνες δημιουργούν δεσμούς που ξεπερνούν τις γενιές κι ενώνουν το παρελθόν με το μέλλον.
Πανηγύρι, μια γιορτή για όλους
Τα πανηγύρια ξεκίνησαν ως θρησκευτικές εορτές, κυρίως στους περιβόλους εκκλησιών, όπου μετά τη λειτουργία έψηναν αρνιά και χόρευαν, τιμώντας τους Αγίους. Μετά γινόταν η περιφορά εικόνων και ύστερα το μοίρασμα φαγητού στους κατοίκους της τοπικής κοινωνίας. Με το πέρασμα των χρόνων, απέκτησαν μία πιο ψυχαγωγική διάθεση, προσθέτοντας σε αυτά μουσική, χορό, τραγούδι, τεράστια τραπέζια με φαγητό, κρασί και ποτό. Δεν άργησε και η οικονομική διάσταση, με την ύπαρξη πάγκων με διάφορα αντικείμενα προς πώληση, τα λεγόμενα σε όλους «παζάρια». Τα πανηγύρια, έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και πλέον, κατακλύζουν μεγάλα κομμάτια της επαρχίας, κυρίως, τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τα πιο μεγάλα πανηγύρια στην Ελλάδα
Οι γιορτές εκτείνονται από τον Άγιο Παντελεήμονα στο Αμύνταιο της Φλώρινας, όπου ο εορτασμός του Αγίου ξεκινά με τη θυσία ενός μοσχαριού, μέχρι την Παναγία Σουμελά στη Βέροια, όπου οι πιστοί προσκυνούν την θαυματουργή εικόνα και ύστερα χορεύουν ποντιακούς χορούς, μέχρι το πρωί. Στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στη Λέσβο, πρωταγωνιστές είναι τα άλογα που παρελαύνουν στολισμένα ανάμεσα στους ανθρώπους. Στο Πλατανόρευμα της Κοζάνης, κάθε χρόνο γίνεται μια γιορτή, προς τιμήν της Αγίας Παρασκευής, μιας κι ο θρύλος λέει πως παλαιότερα, έσφαζαν ένα νεαρό άσπρο ελάφι κι όταν εκείνο σταμάτησε να εμφανίζεται, το αντικατέστησαν με ένα μοσχάρι. Τα τελευταία χρόνια, όμως, το πανηγύρι που έχει κεντρίσει την περισσότερη προσοχή, είναι στη Λαγκάδα της Ικαρίας. Νέοι, τουρίστες, μεγάλοι και μικροί, επισκέπτονται το νησί για το πανηγύρι «σταρ», μιας και η γιορτή κρατά για μέρες. Αυτά, είναι μια μικρή γεύση από τις γιορτές σε όλη την Ελλάδα!
Γλέντια αφιερωμένα στο.. φαγητό!
Οι καλοκαιρινές αυτές γιορτές, δεν είναι πάντα αφιερωμένες σε Αγίους. Οι Έλληνες ξέρουν να τιμούν τη θρησκεία τους, όμως, ξέρουν να τιμούν και το φαγητό τους! Γιορτές φασολάδας, σαρδέλας, φακής, πατάτας, γίδας, σκόρδου, λουκάνικου, μελιού, σταφίδας, συγκεντρώνουν κόσμο από πόλεις και χωριά για να γιορτάσουν μαζί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, το φαγητό. Οι κάτοικοι της κάθε περιοχής αξιoποιούν τα υλικά της περιοχής τους και φτιάχνουν φαγητά με κύριο συστατικό αυτό που παράγει ο τόπος και η γη τους, είτε αυτό είναι φασόλια, είτε πατάτες. Τρώνε και πίνουν ως το πρωί, αλλά συμμετέχουν και σε διαδραστικά παιχνίδια, πετώντας πυροτεχνήματα, κροτίδες και δυναμιτάκια και γίνονται ξανά παιδιά, σε αυτές τις γιορτές ενότητας και χαράς.
Οι εκδηλώσεις αυτές, είναι κάτι περισσότερο από απλές γιορτές. Είναι η ψυχή μιας κουλτούρας που κατανοεί τη σημασία των κοινών στιγμών πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο φαγητό και ποτό. Μέσα από αυτές τις παλιές τελετουργίες, οι Έλληνες δημιουργούν άρρηκτους δεσμούς, μεταδίδοντας τα έθιμα και τις ιστορίες τους στην επόμενη γενιά. Ο συνδυασμός της πίστης, του φαγητού, του ποτού και της χαράς μαζί, γίνεται μια απόδειξη πως η παράδοση αντέχει, είναι μια δήλωση ότι η καρδιά της Ελλάδας θα χτυπά για πάντα σε συγχρονισμένο ρυθμό με το παρελθόν.
