Η παραίτηση Τσίπρα πιθανότατα λειτουργεί ως πρώτο βήμα για τη δημιουργία ή την ανασύσταση πολιτικού σχήματος, που θα απευθύνεται σε ευρύτερα στρώματα της «προοδευτικής παράταξης».
Η κίνηση αυτή θεωρείται ως ένδειξη έναρξης “νέας πολιτικής διαδρομής” χωρίς ωστόσο ο ίδιος να ξεκαθαρίζει πλήρως το τοπίο. Είναι πάντως ηλίου φαεινότερον ότι σε πρώτη φάση επιδιώκει «καθαρούς λογαριασμούς με το παλιό»
Μέσα από τα μηνύματά του (π.χ. “απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς”) φαίνεται να επιχειρεί έναν διαχωρισμό από τις κομματικές εσωτερικές συγκρούσεις, τις παθογένειες και τις αντιπαραθέσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτό τον τρόπο, αποδίδει μέρος της ευθύνης “στα μηχανιστικά στοιχεία” της κομματικής ζωής και προσπαθεί να έχει έναν πιο “ανοιχτό” και “αυθεντικό” ρόλο.
Κατά την προσωπική μου άποψη, αν δούμε τις κινήσεις Τσίπρα με πολιτικό κυνισμό και ψυχραιμία, όλα δείχνουν ότι δεν “παίζει μπάλα” για τις ερχόμενες εκλογές αλλά στήνει το γήπεδο για τις μεθεπόμενες εκλογές, δηλαδή γύρω στο 2030. Αν όμως δεν έκανε την κίνηση τώρα θα όδευε με βεβαιότητα στο να χαρακτηριστεί νέος «Καραμανλής της Ραφήνας»
Ποια λοιπόν είναι η στρατηγική λογική πίσω απ’ αυτό
1. Η ΝΔ σε περίπτωση νίκης θα έχει φθαρεί πολύ μετά από 3 θητείες. Ακόμα και αν παραμείνει στην εξουσία, θα είναι μια καταπονημένη κυβέρνηση: με φθορά από σκάνδαλα, εξουσιαστική αλαζονεία, πιθανή κόπωση στη βάση της, φθορά από διαχείριση οικονομικών κρίσεων.
Ο Μητσοτάκης ίσως δεν είναι καν υποψήφιος το 2030, και η διαδοχή του θα έχει τριβές.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν να έχει αποδιαρθρωθεί πλήρως ή να μην υπάρχει
Έτσι, ο Τσίπρας μπορεί να εμφανιστεί “ως μόνος ικανός φορέας αντιπολίτευσης”, αφού πρώτα έχει αφήσει τους υπόλοιπους να φθαρούν ή να εκτεθούν.
3. Χτίζει έναν νέο χώρο από το μηδέν, χωρίς βαρίδια. Αν επιδιώκει να χτιστεί μια νέα δυναμική με νέους ανθρώπους (όχι με παλιούς Συριζαίους), χρειάζεται χρόνο.
Μπορεί να μην βιάζεται, γιατί θέλει να ξεφορτωθεί πολιτικά τους «παλιούς του εαυτούς» Σκουρλέτηδες, Φίληδες, ακόμα και στελέχη με φθορά τύπου Πολάκη.
4. Αφήνει τον Ανδρουλάκη να αποτύχει μόνος του
Ξέρει ότι το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή δεν έχει πολιτική φλόγα ούτε εκτόπισμα ηγετικό. Ολοι αμφισβητούν τους πάντες στον «πράσινο χώρο»
Αν αφήσει τον Ανδρουλάκη να πάει σε ακόμα μια εκλογική αποτυχία, το ΠΑΣΟΚ –ελπίζει ότι- θα καταρρεύσει και θα απορροφηθεί σταδιακά — χωρίς πόλεμο.
Ποιος είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος του;
Να εμφανιστεί το 2029/2030 ως η μοναδική σοβαρή, οργανωμένη δύναμη του προοδευτικού χώρου
-με αποκατεστημένο προφίλ (νέος φορέας, νέα πρόσωπα, νέα αφήγηση)
-χωρίς να κουβαλά το βαρύ φορτίο του ΣΥΡΙΖΑ και της 1ης διακυβέρνησής του
-έχοντας απέναντί του έναν κουρασμένο κυβερνητικό μηχανισμό ή διαδοχή ΝΔ χωρίς Μητσοτάκη
Υπάρχει ρίσκο σε ένα τέτοιο πολιτικό εγχείρημα;
Ναι, τεράστιο. Ποντάρει ότι ο κόσμος θα ξεχάσει (όσο γίνεται) το 2015–2019, το δημοψήφισμα, τις κλειστές τράπεζες και το τρίτο μνημόνιο. Ποντάρει ότι δεν θα προκύψει κάποια πραγματικά νέα πολιτική δύναμη στο ενδιάμεσο (πχ Καρυστιανού). Υποθέτει ότι θα παραμείνει προσωπικά δημοφιλής, κάτι που αμφισβητείται ακόμη και τώρα.
Αντί λοιπόν να παλεύει σε ένα διαλυμένο τοπίο τώρα, επενδύει στο μέλλον με υπομονή. Περιμένει το έδαφος να "καθαρίσει" για να βγει πρώτος.
Αν θέλουμε να λέμε αλήθειες ο Τσίπρας δεν είναι αριστερός αγωνιστής με συνέπεια, ούτε θεσμικός μεταρρυθμιστής με όραμα.
Είναι όμως ένας εξαιρετικά προσαρμοστικός πολιτικός παίκτης, με επικοινωνιακό ταλέντο και αντοχή, που θέλει να επανέλθει στην εξουσία όταν το πολιτικό τοπίο έχει καθαρίσει από τα εμπόδια.
Δεν θέλει να κάνει επανάσταση. Επιδιώκει να κάνει ανακατάληψη.
Κώστας Π.
