Το ζήτημα της στέγασης αποτελεί σήμερα μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Οι αυξημένες τιμές ενοικίων, η περιορισμένη προσφορά προσιτής κατοικίας και οι πιέσεις της βραχυχρόνιας μίσθωσης έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον δυσχερές, ιδίως για τα νέα ζευγάρια και τα ευάλωτα νοικοκυριά.
Εντέλει, για πολλούς η κατοικία μοιάζει με όνειρο και όχι με δικαίωμα. Γιατί, το στεγαστικό δεν είναι ένας αριθμός στο χαρτί ή μια στατιστική καμπύλη. Είναι το καθημερινό άγχος μιας οικογένειας που ψάχνει να νοικιάσει σπίτι. Είναι η απογοήτευση ενός νέου ανθρώπου που βλέπει τα ενοίκια να ανεβαίνουν και το μέλλον να απομακρύνεται. Είναι ο εσωτερικός μονόλογος: «Θα καταφέρω ποτέ να αποκτήσω το δικό μου σπίτι;»
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν αγνοεί αυτή την πραγματικότητα. Την αναγνωρίζει, τη μελετά με σοβαρότητα και – κυρίως – δίνει λύσεις μέσα από ένα πλέγμα στοχευμένων παρεμβάσεων. Διότι η κοινωνική πολιτική δεν ασκείται με συνθήματα, αλλά με σχέδιο, ευθύνη και ουσιαστικά εργαλεία.
Τα εργαλεία όμως αυτά συχνά ο πολίτης δεν τα γνωρίζει. Αυτή τη στιγμή έχουν δεσμευτεί €6,5 δισ. σε φορολογικές ελαφρύνσεις και δημοσιονομικές παρεμβάσεις για τη στέγαση, αρκετοί όμως δε γνωρίζουν τι ακριβώς δικαιούνται. Λειτουργεί ήδη η νέα ψηφιακήπλατφόρμα Stegasi.gov.gr, όπου περιλαμβάνονται και οι 43 παρεμβάσεις της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος. Ο χρήστης συμπληρώνει διάφορα στοιχεία, όπως την ηλικία του, το εισόδημα, την περιφέρεια και τον δήμο όπου ενδιαφέρεται να βρει σπίτι και σε λιγότερο από μισό λεπτό μαθαίνει όλα τα προγράμματα που τον αφορούν.
Σε ο,τι αφορά άλλα μέτρα, ήδη έχουν εγκριθεί χιλιάδες αιτήσεις και εκατοντάδες ακίνητα έχουν ήδη αποκτηθεί με το πρόγραμμα «Το σπίτι μου», μια εμβληματική πρωτοβουλία που προσφέρει χαμηλότοκα ή και άτοκα στεγαστικά δάνεια σε νέους 25-39 ετών για αγορά πρώτης κατοικίας. Οργανισμοί όπως η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) ενεργοποιούν ανενεργά ακίνητα, τα οποία διατίθενται είτε για φοιτητική στέγαση είτε για ενοικίαση με κοινωνικά κριτήρια. Για τους φοιτητές άλλωστε Δρομολογείται η κατασκευή δεκάδων χιλιάδων νέων κλινών για φοιτητές, μέσω συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα, με τα πρώτα έργα ήδη να έχουν ξεκινήσει. Επιπλέον, με ευρωπαϊκούς πόρους, το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σχεδιάζει την ανάπτυξη κοινωνικής κατοικίας, κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Στο τραπέζι μπαίνουν και τα φοροκίνητρα για να βγουν στην αγορά ακίνητα που ήταν κλειστά και αναξιοποίητα στην κατεύθυνση που χάραξε από πέρσι το ΥΠΕΘΟ με την απαλλαγή από το φόρο εισοδήματος των ενοικίων κατοικιών που την τελευταία τριετία ήταν κλειστά ή στην βραχυχρόνια μίσθωση. Αυτές οι τελευταίες ήδη απαγορεύονται στα τρία πρώτα διαμερίσματα του Δήμου Αθηναίων.
Το σχέδιο της κυβέρνησης δεν είναι αποσπασματικό. Είναι ολιστικό. Στοχεύει στον πυρήνα του προβλήματος: την προσφορά προσιτής στέγης, τη χρηματοδότηση, την αξιοποίηση του αδρανούς δημόσιου πλούτου, του αποθεματικού δηλαδή κατοικιών του κράτους και των φορέων του. Πάνω απ’ όλα, όμως, στοχεύει στην αξιοπρέπεια των πολιτών.
Η δέσμη των μέτρων αυτών εκτιμάται ότι θα εμπλουτιστεί στο προσεχές διάστημα με βάση και τα συμπεράσματα – ευρήματα που θα προκύπτουν από το παρατηρητήριο στεγαστικής πολιτικής το οποίο συστήνεται, ώστε να παρακολουθούνται σε μηνιαία βάση οι τιμές στην αγορά αλλά και η απορρόφηση πόρων των κυβερνητικών προγραμμάτων
Ωστόσο είναι σαφές ότι τα όποια μέτρα στεγαστικής πολιτική χρειάζονται χρόνο ωρίμανσης, με δεδομένο το έλλειμμα οικιστικών ακινήτων. Προγράμματα όπως αυτό της «Κοινωνικής Αντιπαροχής», το «Ανακαινίζω – Ενοικιάζω» δεν είναι δυνατόν να παράξουν αποτελέσματα από τη μια μέρα στην άλλη.
Είναι κατανοητό πως το στεγαστικό είναι ένα πολυσύνθετο πρόβλημα. Δεν λύνεται με μια κίνηση ούτε με συνθήματα. Χρειάζεται συνδυασμός κινήτρων, πολιτικής βούλησης και σοβαρής διαχείρισης. Και αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση.
Η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει ότι δεν κρύβεται από τα δύσκολα. Αντίθετα, αναγνωρίζει τις ανάγκες των πολιτών και ενεργεί με υπευθυνότητα. Το στεγαστικό είναι και παραμένει ψηλά στην πολιτική ατζέντα, γιατί η κατοικία δεν είναι πολυτέλεια – είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.
.
