Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής
«Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω…»
(Οδ. Ελύτης, «Το Άξιον Εστί», Τα πάθη, άσμα Ε, 13η εκδ. Ίκαρος, 1980)
Ένα τμήμα του ορεινού όγκου του Νομού ανήκει στον Δήμο Καρδίτσας. Το μεγαλύτερο μέρος μοιράζεται στους υπόλοιπους Δήμους. Είναι το νότιο κομμάτι που συνορεύει με Ευρυτανία.
Τα χωριά του τέως Δήμου Ιτάμου, που εντάχθηκαν πλέον στον Δήμο Καρδίτσας, είναι τα πιο παραμελημένα. Όλη η φροντίδα μοιάζει να εξαντλείται στην πόλη της Καρδίτσας και τα γύρω καμποχώρια.
Η αποκατάσταση των ζημιών του «Ιανού» στο οδικό δίκτυο, από το 2020, ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Η Νεράιδα (Σπινάσα) και το Καροπλέσι «κείτονται μακράν», απ΄ότι φαίνεται. Η διασύνδεση των χωριών υπολείπεται της εποχής μας. ΗΑργιθέαέχει γεμίσει άσφαλτο, ενώ, σχεδόν κοντά δέκα χρόνια τώρα, δεν μπορούν να φτιάξουν το ένα χιλιόμετρο που απέμεινε μεταξύ Σαρανταπόρου - Μολόχας. Πόσο μάλλον τα πέντε χιλιόμετρα Νεράιδας – Γιαννουσέικα που ολοκληρώνουν την σύνδεση Καρπενήσι – Λίμνη Πλαστήρα. Αφήστε τα δεκαοχτώ χιλιόμετρα που μεσολαβούν στον οδικό άξονα Καρδίτσας – Αγρινίου. Όσο για το «δασικό χωριό» έμεινε, κυριολεκτικά, μόνο το «δασικό». Ενδεικτική η αναφορά, αφού τα προβλήματα είναι πολλά, γνωστά και χρόνια.
Πώς μπορούν και επισκέπτονται τα χωριά μας οι Βουλευτές, οι Περιφερειάρχες και οι Δήμαρχοι, όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς τύψεις!!!
Ειδικά για το Σαραντάπορο, η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί στην εκκλησία, είναι τόσο άσχημος που κατάντησε επικίνδυνος. Ο δρόμος για το νεκροταφείο, δυστυχώς ο πιο συχνόχρηστος, ημιτελής και ας υπολείπονται λιγότερα από εκατό μέτρα, έστω τσιμεντόστρωσης! Το ιατρείο και το πνευματικό κέντρο, στην μέση του χωριού, αφημένα στην τύχη τους. Έχουν αποκαλυφθεί τα σίδερα στις κολόνες τους! Η πλατεία, «γεφύρι της Άρτας». Χρειάστηκε να γίνει ο Σύλλογος, λίγο πριν τις γιορτές, καυστικός και αποκαλυπτικός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να δραστηριοποιηθούν οι υπεύθυνοι και να κάνουν μέσα σε λίγες μέρες ό,τι δεν έκαναν τους προηγούμενους μήνες! Παρ΄όλα αυτά, ο Σύλλογος έκανε μεγάλη προσπάθεια και «ζωντάνεψε» το χωριό, με παραδοσιακή ορχήστρα, ανήμερα του Πάσχα. Ίσως όμως αντί για αρνιά θα έπρεπε να σουβλίσει ένα από τα ανεπιτήρητα βοοειδή και να το προσφέρει δωρεάν στους κατοίκους της Κοινότητας Νεράιδας. Θα ήταν κάπως ανταποδοτικό για τις ανεξέλεγκτες βόλτες τους στην περιοχή μας!
Οι φορείς του χωριού προσπαθούν, με τα μικρά τους μέσα, να προσφέρουν στον τόπο, με εκδηλώσεις και μικροπαρεμβάσεις, αλλά είναι τελείως μόνοι. Πότε θα ενδιαφερθούν οι υπεύθυνοι και η πολιτεία, γι’ αυτά τα μικρά διαμάντια της ορεινής Καρδίτσας; Πώς ευελπιστούμε να κρατήσουμε ζωντανά τα χωριά, χωρίς βασικές υποδομές; Καρδίτσα δεν είναι μόνο ο κάμπος. Ανέκαθεν οι ορεινοί ήταν ολιγαρκείς, αλλά να έχουν τουλάχιστον τα βασικά και τα απαραίτητα.
Κατά τα άλλα, ο «καημένος» ο Ελύτης επιμένει: «Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω».
