ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ - ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ, ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Συγκέντρωση Σάββατο 8 Μάρτη | 11:30 | Κεντρική Πλατεία
Η 8η Μάρτη δεν είναι μια μέρα επετειακής μνήμης, δεν είναι μια αφορμή για επιφανειακές αναφορές στην «ισότητα» και τη «γυναικεία ενδυνάμωση» από εκείνους που χτίζουν και συντηρούν τον κόσμο της εκμετάλλευσης. Είναι μια μέρα που πηγάζει από τον αγώνα, από τις εργατικές διεκδικήσεις, από την πάλη των γυναικών ενάντια στην καταπίεση και την εξουσία. Είναι μια μέρα που κρατάμε ζωντανή, όχι για να την κάνουμε ένα ακόμα κενό σύμβολο, αλλά για να υπενθυμίζουμε πως η απελευθέρωση δεν χαρίζεται. Κατακτιέται.
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗ ΛΗΘΗ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΣΤΗ ΒΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
- Στην απονοηματοδότηση των γυναικείων αγώνων και την αφομοίωση των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών τους. Το κράτος και το κεφάλαιο επιχειρούν να μας πείσουν πως οι αγώνες έχουν τελειώσει, πως οι διεκδικήσεις έχουν «δικαιωθεί», πως ο κόσμος έχει «αλλάξει». Κρύβουν όμως τις δολοφονημένες γυναίκες, τις κακοποιημένες, τις επισφαλώς εργαζόμενες, τις μετανάστριες που πεθαίνουν στα σύνορα, τις προλετάριες που λιώνουν στη μισθωτή σκλαβιά. Δεν θα αφήσουμε την ιστορία μας να γίνει ένα απονευρωμένο αφήγημα, δεν θα γίνουμε μέρος της «συμπερίληψης» που στοχεύει στη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος.
- Στην κρατική καταστολή και τον εξευτελισμό των αγωνιζόμενων γυναικών από την αστυνομία. Το κράτος πάντα αντιμετώπιζε τις αγωνιζόμενες γυναίκες με ιδιαίτερη λύσσα. Από τις εργάτριες του παρελθόντος, στις αναρχικές συντρόφισσες, στις μετανάστριες, στις διαδηλώτριες, στις απεργούς. Όσες υψώνουν το ανάστημά τους, όσες σπάνε τον ρόλο που τους έχει ανατεθεί, γίνονται στόχος καταστολής. Ξέρουμε πως το κράτος δεν προστατεύει. Επιτίθεται. Βασανίζει. Βιάζει. Δολοφονεί.
- Στην έμφυλη βία και το σύστημα που τη γεννά και τη θρέφει. Οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί, η κακοποίηση δεν είναι ατομικές πράξεις. Είναι οι εκφάνσεις μιας κοινωνικής δομής που χτίστηκε πάνω στην εκμετάλλευση, στην πατριαρχία, στη βία. Το κράτος και το κεφάλαιο δεν θα δώσουν καμία λύση, γιατί είναι μέρος του προβλήματος. Καμία μόνη απέναντι στην έμφυλη βία, καμία μόνη απέναντι στην κρατική αδιαφορία.
- Στο κράτος, την πατριαρχία και το κεφάλαιο που λεηλατούν τις ζωές μας, όπως στο κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, στο δολοφονικό ναυάγιο της Πύλου και στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Η βία του κράτους και του κεφαλαίου δεν κάνει διακρίσεις. Σκοτώνει φτωχούς, εργάτες, μετανάστες, γυναίκες, παιδιά. Στα Τέμπη θυσίασαν ανθρώπους στον βωμό του κέρδους. Στην Πύλο άφησαν να πνιγούν εκατοντάδες κατατρεγμένοι. Στην Παλαιστίνη διαπράττουν γενοκτονία μπροστά στα μάτια μας. Η καταπίεση των γυναικών είναι κομμάτι αυτής της συνολικής βαρβαρότητας. Γι’ αυτό ο αγώνας μας είναι αντικρατικός, αντικαπιταλιστικός, αντιπατριαρχικός.
- Στους φράχτες του Έβρου και του Μεξικού. Τα σύνορα είναι γραμμές αίματος. Είναι τα συρματοπλέγματα που υψώνει το κράτος για να διαχωρίζει τους ανθρώπους, για να πετάει στον θάνατο όσους δεν χωράνε στα σχέδιά του. Οι γυναίκες και τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα αυτής της φρίκης. Η μετανάστρια που ξεφεύγει από τη φτώχεια και τους πολέμους, μόνο για να βρει τον βιασμό και τον θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο αγώνας μας είναι μαζί της.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ
Να πιάσουμε το νήμα των αγώνων του χθες και να δώσουμε όλες και όλοι μαζί τους μαζικούς, μαχητικούς αγώνες του αύριο. Η ιστορία των γυναικών είναι γεμάτη από στιγμές εξέγερσης. Από τις εργάτριες που σήκωσαν τις πρώτες απεργίες, από τις αντάρτισσες που πήραν τα όπλα, από τις εξεγερμένες σε κάθε γωνιά του κόσμου. Δεν θα αφήσουμε τη φωτιά να σβήσει. Θα την αφήσουμε να κάψει ό,τι μας πνίγει, ό,τι μας κρατά δέσμιες και δέσμιους. Και μέσα από τις στάχτες της, θα φυτρώσει το εύφορο έδαφος όπου θα ανθίσει η καινούργια ζωή του ελεύθερου κόσμου.
Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά, χωρίς κράτη, χωρίς πατριαρχία. Για έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένες. Για έναν κόσμο ελευθερίας και χειραφέτησης Η αλλαγή δεν θα έρθει από τα πάνω, από κυβερνητικά μέτρα, από νόμους και ρυθμίσεις. Θα έρθει μέσα από τον συλλογικό αγώνα, από τη ρήξη με το υπάρχον σύστημα, από τη σύγκρουση με την εξουσία. Γιατί ο Λαός σώζει το Λαό…
Ο λαός σώζει τον λαό, μέσα από την αλληλεγγύη, τον αγώνα, τη συλλογική διεκδίκηση. Οι ζωές δεν χάνονται από τύχη, ούτε από μεμονωμένα λάθη, αλλά από πολιτικές που υπηρετούν το κέρδος και την εκμετάλλευση. Ζωές σώζονται όταν στηρίζονται οι απεργοί και τα αιτήματά τους, όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια πίσω από τις τραγωδίες, όταν δεν αναπαράγεται η προπαγάνδα των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Ζωές σώζονται όταν αμφισβητείται η οργάνωση αυτού του κόσμου, όταν προστατεύεται το δημόσιο απέναντι στην ιδιωτική λεηλασία, όταν ο αγώνας συνεχίζεται αδιάκοπα απέναντι στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Ο αγώνας μας πρέπει να είναι συνολικός. Είναι επιτακτικό να κατανοήσουμε πως η κοινωνική απελευθέρωση μπορεί να έρθει μόνο από τα κάτω, ισότιμα και αδιαμεσολάβητα. Έχουμε χρέος να αγωνιστούμε μαζικά και μαχητικά απέναντι σε ένα σύστημα και τις πολιτικές του που γεννούν φτώχεια, εξαθλίωση, εκμετάλλευση, πόλεμο, βία και θάνατο.
Να παλέψουμε όλες και όλοι μαζί για τη μέρα της κοινωνικής και ταξικής απελευθέρωσης, τη μέρα που η ταξική εκμετάλλευση και η κοινωνική καταπίεση δεν θα έχουν καμία θέση.
Να βγούμε στον δρόμο δίπλα σε καθεμία και καθέναν που αγωνίζεται να δημιουργήσει έναν κόσμο ισότητας, χειραφέτησης και ελευθερίας! Για μια ζωή με αλληλεγγύη, ελευθερία και αξιοπρέπεια.
ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ - ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ, ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
